موعظه حضرت آیت الله شاه آبادی

‌ موعظه حضرت آیت الله شاه آبادی

استاد مرحوم دولابی نقل می کردند که روزی حضرت آیت الله شاه آبادی که استاد حضرت امام بودند، مهمان ما بود، پدرم کنار ایشان نشسته بود و از ایشان موعظه ای خواست:
- آقا ما را موعظه ای کن که به دردمان بخورد.
مرحوم شاه آبادی این جمله را فرمودند: اگر این خانه شیشه بند باشد و داخل آن پر از آب و همه ما نیز تشنه، آیا نگاه به این آب ما را سیراب می کند؟

- خیر، با نگاه کردن به آب سیراب نمی شویم!
- اگر به اندازه سر سوزنی از این شیشه سوراخ کنیم و دهانمان را آنجا بگذاریم و بمکیم، چطور؟!
- همه نجات پیدا می کنیم و از تشنگی نمی میریم.                        
- باید به اندازه یک سر سوزن ازعالم حقیقت سوراخی در پیش چشم انسان باشد تا از عالم حقیقت انسان بچشد و بنوشد! و بداند سیراب کننده اش الله است؛ و کسی که به او طعام می دهد نیز الله است؛
«هُوَ یُطْعِمُنی‏ وَ یَسْقین‏» (شعراء: 79) اکنون که الله کاسه پر از نعمتش را جلومان گذاشته است و ما از آن می خوریم، گمان می کنیم خودمان تلاش کرده ایم و به دست آورده ایم! همه چیز در دست الله است؛ دستگاه توحید این است